nr. 22 | Teruggekomen in Phnom Penh heb ik direct een nieuw visum aangevraagd voor m'n terugkeer naar Vietnam, daar moet ik nu dus even op wachten, en tot die tijd ben ik hier een beetje aan het lummelen, vakantie vieren, terrasjes pakken, ijskoude drankjes drinken, drie keer per dag doesjen, enz...
Misschien ken je het gevoel wel van als het in Nederland hartje zomer is, die spaarzame dagen ergens in Augustus, je ligt met je luie kont ergens lui te zijn, en je ziet plotseling op straat of op tv een sinterklaas verschijnen. Zoiets maakt me misselijk. Zo is het hier dus ook. Iets in je zegt dat er iets heel erg niet klopt aan het hele plaatje. Lopend door een mega-druk winkelcentrum, zwetend als een rund, kleren kopend met de dochter van het hotel, duikt daar plotseling een kerstman op! AAAH! Mafkees man! En wat het nog vreemder maakt is dat ik de enige blanke ben in het hele winkelcentrum, zelfs de kerstman heeft een verdacht donkere huid, en is minstens twee koppen kleiner dan mij. Ho Ho HOO!
's Avonds als we met Sophea (de dochter van...), drie van haar vriendinnen, haar broer en mij aan de boulevard in Pizzeria Happy Herb zitten, en ik met open mond naar buiten staar, zie ik duizenden motorscooters en pick-up trucks voorbij komen, allemaal overladen met jonge gasten of hele familie's. Het maximum aantal personen om 1 scooter staat nu op 5! Veel van de uitgelaten jongeren dragen kerstmutsen, en al toeterend en gillend en bijna-ongelukken makend stuiven ze voorbij. Verder zijn de boulevard en de terrasjes bezaaid met verwarde toeristen, die allemaal denken "er klopt hier iets niet".
Happy Herb is trouwens niet zo maar een pizzeria, het is een 'happy' pizzeria, alwaar je echte marijuana over je pizza krijgt gestrooid! Bestel je dus zonder dit te weten een Happy Pizza Margherita, dan kom je stoned als een rotsblok naar buiten, jezelf giechelend (of kotsend) afvragend waarom die oregano in Cambodja zo sterk is. Ik vond de hele kerst-ervaring al geestverruimend genoeg, dus voor mij een gewone pizza.
Na Happy Herb reden we achterop een paar motorscooter-taxis naar de nachtclub Heart of Darkness (de titel van het boek waar de film Apocalyps Now op is gebaseerd). Al doet de naam het ergste vermoeden, binnen blijkt het allemaal mee te vallen; een aardige cafe/danstent met veel witte mensen en westerse muziek, dure drankjes en kleine hoertjes (o nee, animeerdames). Halverwege m'n eerste biertje werd Sophea naar buiten geroepen, papa van het hotel vond het blijkbaar niet zo leuk dat zijn dochter daar was, dus die moest "onmiddellijk thuiskomen". Wij zijn nog even blijven hangen om te zien welke dronken westerse toerist welk animeermeisje zou gaan animeren. 1 2 3 Bingo!
En dat was het dan, kerst in Phnom Penh. Niet al te spectaculair, maar zeker een hele grappige ervaring.