Een paar uur geleden ben ik veilig geland op de luchthaven van Saigon. Met een kleine Airbus 320 werd ik binnen een uurtje van het frisse Hue naar het hete Saigon gevlogen.
Ik ben verdrietig. Heel erg. Het onvermijdelijke einde is bijna hier, en ik kan bijna niet geloven dat het echt over is. Een paar uur geleden reed ik nog op de motorscooter door het Vietnamese landschap, met achterop lieve lieve Lu Thu. Een ritje van een half uur naar het vliegveld, door Hue, langs de rijstvelden, door een paar dorpjes, door het altijd chaotische verkeer. Lekker uitwaaien en met tranen in m'n ogen (niet van de wind) waren we veel te snel ter plekke. Die rit had van mij uren mogen duren, dagen of weken. Afscheid genomen en met waterige oogjes en lip-bijtend door de poortjes om Hue achter me te laten (emotionele zeikerd die je bent! ;-).
In Hue heb ik de meeste tijd doorgebracht zittend op een stoel in een restaurantjes... beetje voor me uitkijkend en vooral genietend van alles wat voorbij kwam. Een flinke wandeling door de stad, een paar bekenden opgezocht die ik een maand geleden heb leren kennen. Allemaal zo aardig en blij me te zien. En samen met Lu Thu lekker uit eten, en samen naar een hele gave piano-bar. Met violen en piano's en mooie zang. Een paar cadeautjes uitgewisseld en heel veel dingen beloofd. Ik ga alles HEEL ERG MISSEN!
Wat rest nu is vanavond uit eten met een bekende meid van hier in Saigon, een klein beetje alvast m'n verjaardag vieren. Het is verbazingwekkend hoe leuk het is om overal wat mensen te leren kennen en gezellig mee uit eten te gaan. M'n opschrijfboekje puilt uit van de mailadressen van over de hele wereld... Als je realistisch bent zullen de meesten al vergeten zijn wie ik ben, maar hopelijk blijven er een paar een goed contact voor in de toekomst. Ik denk dat ik die nodig ga hebben.
Morgenavond vertrekt m'n vlucht om 19.50 uur via tussenstop Dubai naar eindbestemming Parijs. Daar overstappen op een korte laatste vlucht naar Schiphol.
Ik ga snel nog even wat inkopen doen nu, nog meer souvenirs aanschaffen, en laatste centjes uitgeven.
Voor nu bedankt allemaal voor de toffe mailtjes en het lezen van m'n verhaaltjes (sorry voor de tiepvouten). Ik hoop iedereen weer snel te zien in het besneeuwde Holland of elders. Morgen een laatste bericht uit Vietnam, ik heb een paar lijstjes opgeschreven die ik nog even kwijt wil.
Hen gap lai!