De laatste dagen in India verblijf ik in Varkala, een rommelig stadje met aan de rand een klif-achtige kuststrook, met onderaan de steile trappetjes een breed strand. Er is een smal looppad bovenaan de klif, die is bezaaid met souvenirwinkeltjes en restaurantjes. De winkeltjes verkopen ongeveer allemaal hetzelfde dus je vraagt je af hoe ze kunnen overleven. Het seizoen loopt (net als m’n reis) ten einde en veel winkeltjes sluiten over een paar dagen de deuren om na de zomer weer open te gaan. Verder wemelt het van de vage yoga-schooltjes en ayurvedische kliniekjes.
Ik heb een leuk onderkomen gevonden iets verder van het strand af. M’n kamer lijkt een beetje op een witte grot, met dikke muren en een laag plafond. Ik heb zelfs airco en warm water. Bovendien is er een mooi wit dakterras waar ik ongestoord m’n yoga-ding kan doen. De temperatuur en vochtigheid liggen ook hier in Varkala absurd hoog, alles is klam en plakkerig. M’n telefoon geeft aan dat de 34ºC aanvoelt als 44ºC, ik geloof ‘t graag.
Zwitserse Franziska, die ik ontmoette op het treinstation van Kochi, en ik klikken goed en we brengen de laatste dagen veel samen door. We hebben weer de nodige raakvlakken (yoga etc) en het blijft magisch dat je zomaar ergens tegen iemand aanloopt en de volgende dagen samen doorbrengt met mooie gesprekken en grappige situaties. Ook Franziska heeft een verhaal; jong moeder geworden, een gestoorde ex, nu al een tijd in stabiel vaarwater, en in afwachting van haar huidige vriend die over een paar dagen naar India komt om samen met hem nog twee weken rond te reizen. De afgelopen twee weken zat Franziska in een georganiseerde reis met steenrijke witte toeristen die in een luxe ge-airco-de bus door zuid India werden gereden, her en der toeristische trekpleisters bezochten, naar een luxe hotel werden versleept, om de volgende dag weer per bus naar de volgende attractie te gaan. Ze vond ‘t verschrikkelijk. Gelukkig vermaken we ons beiden prima in deze stoffige backpacker en hippie kolonie.
Net als in Goa kom je hier ook regelmatig veel oudere ‘blijvers’ tegen; westerlingen die hier ooit zijn neergestreken of hier voor een paar maanden zitten. Vaak met grijze baarden, lange staarten en/of behangen met kettingen, armbandjes en rafelige hippie-outfits. Sommige van deze types doen graag aan ‘mansplaining’ (man + explaining), oftewel; het zijn de lokale orakels die inmiddels bij het interieur zijn gaan horen, en met hun wijsheid vooral jonge vrouwen proberen te overtuigen van hun gelijk. We grappen om de gladde Indiërs die ‘yoga and meditation teacher, very good, special price for you’ zijn. Gek genoeg hebben ze vooral aandacht voor mooie Franziska en word ik over het algemeen genegeerd :-) We genieten op een avond van een optreden van een Indisch bandje dat popliedjes covert, waarbij als hoogtepunt een reusachtige, aardappelvormige Russische gast op gitaar rood aangelopen een onverstaanbaar Russisch lied krijst. Surrealistisch en hilarisch tegelijk.
Verder hangen we op het strand of in de Coffee Temple, een populair terras op de strook aan de klif waar alles en iedereen voorbij komt. Deze laatste dagen denk ik na over de afgelopen reis en over hoe ik ‘t heb beleefd. Gek genoeg is het lastig om er een ronde en sluitende slotsom van te maken. Ik denk dat ik eerst maar eens thuis moet landen en alle indrukken moet verwerken voor ik echt een idee heb van deze reis en van het kleine stukje India dat ik heb gezien. Of misschien laat India zich gewoon niet samenvatten, dat kan ook.
De laatste avond eet ik met Franziska en de Indische host van Franziska’s hostel in een van de restaurants een laatste keer een Indische hap. Goodwin heet hij, en hij is niet op z’n mond gevallen. Een revolutionair in de dop want nog maar 24. Hij verteld breeduit over de Indische maatschappij en over hoe complex en conservatief die is. Alles draait om de man en om geld. Op straat zie je dan ook voornamelijk mannen en jongens, waar de vrouwen zijn? Ik weet ‘t niet. Bovendien heeft hier nooit een seksuele revolutie plaatsgevonden (nog niet), dus dit onderwerp is nog veel gevoeliger en ingewikkelder. Ook voor Goodwin. Aan de ene kant zijn de jongeren wereldwijs en zien ze via allerlei media en in de hostels hoe wij er in het westen mee omgaan, maar zelf zijn ze de jongens en meiden aan handen en voeten gebonden; seksuele ervaringen opdoen is voor de gemiddelde jonge Indiër heel lastig. Huwelijken worden over het algemeen geregeld, families betalen sommen geld, iedereen blijft (normaal gesproken) binnen zijn kaste; een leraar trouwt een lerares, een dokter een dokterin, etc. Mocht je ooit willen scheiden dan ben je de rest van je leven gebrandmerkt, zeker als vrouw. Homoseksualiteit bestaat zogenaamd niet. Bovendien is de politiek veelal corrupt en op z’n minst opportunistisch. Wil je daar als jonge politici iets aan veranderen dan kun je er zeker van zijn dat je met vervroegd pensioen gaat. Aldus Goodwin.
India lijkt onmogelijk in een paar woorden te vangen. De diversiteit binnen het land is echt extreem en de verschillen en tegenstellingen nog extremer. Soms onbegrijpelijk. En dan heb ik nog maar een piepklein stukje gezien. Het lijkt soms wel een planeet op zich, waar alles net even anders is en anders werkt dan we gewend zijn. Een land met oogverblindend mooie natuur en een diep gewortelde spiritualiteit, maar vaak ook misselijk makende troep. De bergen (plastic) afval die overal rondslingeren zijn soms moeilijk te verkroppen. De hitte, chaos, herrie en stof zijn dingen waar je echt even aan moet wennen. Maar zodra alles op z’n plek valt heb je de meest schitterende en onvergetelijke ervaringen. Al met al heeft alles me nog meer bewust gemaakt van hoe enorm we het hebben getroffen.
Deze reis zit er nu op. Ik heb genoten van de ervaringen, van kleine dingen, de ontmoetingen, persoonlijke gesprekken en verhalen. Ik denk dat ik weer een stukje wijzer en rijker ben geworden. Soms was het hard werken, zeker vanwege de hitte, maar net op het moment dat je een kookpunt bereikt gebeurd er weer iets moois of ontmoet je weer een bijzonder persoon. Ik ben heel dankbaar voor de mensen die ik onderweg heb ontmoet, waar het goed mee klikte en die ik nu graag tot nieuwe vrienden reken. Ik ben nu klaar om naar huis te gaan. Ik heb veel zin om iedereen weer in het echt te zien!
Heel erg bedankt voor het meelezen en de superleuke reacties! Tot gauw! :-)